Sofa Noord-Holland
De sofa Noord-Holland kwam na de Egypt. In een stalen frame hing Simon de Boer rubberen rugkussens aan staaldraad dat met spanners strak word getrokken, hierdoor veren de rugsteunen. Dit systeem paste Simon de Boer ook toe op hoge stoelen bij de eettafel voor Anna en Robert Uterwijk.
De sofa werd voor het eerst geëxposeerd bij Hans Frisch in de Spuistraat en reisde een jaar later naar Utrecht en Tilburg waar toen ook meubelgaleries waren geopend; in de jaren tachtig had het meubel als object in Nederland een behoorlijk succes.
Ook nu gebruikte Simon de Boer weer koeienhuiden. Het bevalt hem dat door het gebruik van de verschillende tekeningen van de huiden, elk ontwerp als het ware uniek is. De ontwerper was blijkbaar al jong op zoek naar uniciteit in seriematige producties, waar hij veel later het Hapax-systeem voor bedacht.
Bekijk je de achterkant van de sofa dan wordt duidelijk waar de naam van de sofa vandaan komt: bollende (harige) reuze wolken hangen boven een laag landschap van rechte vlakken en lijnen. Het is het landschap waar Simon de Boer als kind doorheen fietste, toen met links en rechts wat grazende koeien.
Kees van Twist , later de directeur van het Groninger Museum, deed de productie van het VARA programma Büch's Boeken van Boudewijn Büch. Hij had de bank in de Spuistraat gezien en vroeg of hij hem kon lenen voor het programma - waarin Jos Brink te gast was. Tussen Brink en de Noord-Holland boterde het niet.
Boven: Sofa Noord-Holland in de galerie van Hans Frisch, Spuistraat Amsterdam, waar in juli en augustus 1987 de tweede meubelobjecten-verkooptentoonstelling werd gehouden.
Onder: de sofa speelt voor de foto even voor buitenbank maar moet zo direct weer terug de galerie in. Locatie Utrecht, achter Galerie Novis aan de Oudegracht.
Onder: de landschappelijke achterkanten van de rugkussens die hangen aan de staaldraden.
In de zitting was een plateau opgenomen van latjes. Eèn kant, van hout, was bedoelt als tafel, de andere kant, van rubber en koeienhuid, kon je opgerold gebruiken als neksteun vergelijkbaar met de klassieke nekrol bij sofa's.
Schaalmodel 1:10 en tekst van de onderkant. Blijkbaar is de sofa in een periode van vier jaar tot stand gekomen en veranderde de sofa in die jaren van uiterlijk. Daar zijn helaas geen maquettes van.
Eigen Huis en Interieur, een artikel over het gebruik van huiden in meubels, maart 1989.
Uitnodigingen uit 1988: meubelkunstgalerie Novis, Oude Gracht 231 in Utrecht en een 'ekspositie' bij Par Hasard in Tilburg.
Büch's Boeken: tussen Jos Brink en sofa Noord-Holland boterde het niet. (video nog niet verkrijgbaar)
Voor de hoge stoelen bij de eettafel ontworpen voor Anna en Robert Uterwijk gebruikte Simon de Boer ook staaldraden waardoor de rugleuningen zachtjes heen en weer kunnen bewegen. Hier is de spanner weggewerkt in het frame.
